Czy 
w zaświatach istnieje szkoła życia i czego uczą się zmarli? To pytanie nurtuje wielu z nas, zwłaszcza w momentach refleksji nad życiem i śmiercią. Jako medium, mam unikalną perspektywę na te kwestie, którą chciałbym się z Wami podzielić. Moje doświadczenia 
wskazują, że życie po śmierci nie jest jedynie stanem istnienia, ale również procesem nauki i wzrostu.
W zaświatach, 
zmarli często kontynuują swoją podróż edukacyjną. To, czego się uczą, 
jest ściśle związane z ich życiowymi doświadczeniami i lekcjami, których być może nie zdążyli przyswoić za życia. Przykładowo, osoba, która w swoim życiu zmagała się z wybaczaniem, może w zaświatach pracować nad zrozumieniem i akceptacją tych, którzy ją skrzywdzili. Taka nauka może przybierać formę introspekcji, ale także interakcji z przewodnikami duchowymi, którzy pomagają zmarłym w zrozumieniu ich ziemskiego życia.
Interesującym aspektem tej duchowej edukacji jest to, że często zmarli mają możliwość przeglądania swojego życia 
w formie retrospekcji. To przypomina oglądanie filmu, w którym są głównymi bohaterami. W trakcie tego procesu mogą dostrzec momenty, które były kluczowe dla ich rozwoju, jak i te, które wymagały poprawy. Dzięki temu, zmarli mogą zdobywać 
wgląd w swoje działania i decyzje, co w efekcie pozwala im na rozwijanie się duchowo.
Nie można zapomnieć 
o emocjonalnym aspekcie tej szkoły życia po śmierci. Zmarli często muszą zmierzyć się z emocjami, które towarzyszyły im za życia. Bywa, że są to uczucia, które były tłumione lub ignorowane. Na przykład, osoba, która całe życie unikała konfrontacji z własnym smutkiem, może w zaświatach pracować nad akceptacją i przetwarzaniem tego uczucia. 
To może być trudne, ale jednocześnie niezwykle uwalniające doświadczenie.
Kolejnym elementem nauki w zaświatach jest rozwijanie empatii 
i zrozumienia dla innych. Zmarli często mają okazję spojrzeć na swoje życie z perspektywy osób, które z nimi się zetknęły. To pozwala im lepiej zrozumieć, 
jak ich działania wpływały na innych. Taka perspektywa często prowadzi do głębszego współczucia i zrozumienia międzyludzkich relacji, co jest cenną lekcją zarówno dla zmarłych, jak i dla tych, którzy pozostali na ziemi.
Warto również wspomnieć o tym, że nie wszystkie dusze uczą się w tym samym tempie. Podobnie jak w życiu ziemskim, każdy z nas rozwija się w swoim własnym tempie. 
Niektórzy mogą potrzebować więcej czasu na przyswojenie pewnych lekcji, podczas gdy inni szybko przechodzą do kolejnych etapów nauki. To indywidualne podejście do edukacji duchowej sprawia, że proces ten jest niezwykle personalny i dostosowany do potrzeb każdej duszy.
Podsumowując, życie po śmierci nie jest końcem nauki, lecz jej kontynuacją na 
innym poziomie. Zmarli mają okazję przetwarzać swoje ziemskie doświadczenia, uczyć się nowych umiejętności duchowych i rozwijać się emocjonalnie. To, czego się uczą, jest głęboko związane z ich osobistą podróżą i wyzwaniami, z jakimi się zmierzyli. Dla nas, żyjących, zrozumienie tego procesu może być inspirujące i pomocne w naszej własnej ścieżce rozwoju duchowego.
Pozdrawiam Was serdecznie
.
