Pomyślałem sobie, że minęło już trochę czasu od roku Jana Karskiego (przypis: W dniu 6 grudnia 2013 roku Sejm Rzeczypospolitej Polskiej ustanowił rok 2014 Rokiem Jana Karskiego. Setna rocznica urodzin emisariusza Polskiego Państwa Podziemnego, która przypada 24 kwietnia to zarazem kulminacja czteroletniego programu ?Jan Karski. Niedokończona Misja?.) i może dobrze byłoby się z nim skontaktować ? i tak też zrobiłem. Oto co przekazał:
Posłuchaj, trudno jest o tym mówić, co było, bo to ciągle jest we mnie. Nie ważne gdzie jestem ? to ciągle jest we mnie. Tu znalazłem spokój i uznanie, którego nie znalazłem będąc na ziemi. Robiłem wszystko co uważałem za stosowne i dzisiaj zrobiłbym to samo. Nie jestem bohaterem. Jestem człowiekiem, który z otwartym sercem nie mógł patrzeć na biedę i na to, co się działo w czasie wojny. Nie można mówić o tym w kontekście, że to byli Żydzi, bo przecież tu chodziło zupełnie o coś innego: o pokazanie, jak człowiek postępuje z człowiekiem. Z tej perspektywy powiem jedno: człowiek jest tylko człowiekiem a tu nie ma żadnej narodowości. Więc ratowanie jakiegokolwiek człowieka jest najświętszym obowiązkiem. To też zrobiłem i to też wykonałem. Powtarzam jeszcze raz: zrobiłbym to samo. Choć smutne, że odbiło się to pustym echem, ale cóż ? pewne rzeczy muszą się wypełnić, aby inne może mogły istnieć. Nawet stąd, z tej perspektywy nie wiem dlaczego, po co i na co.
Spotkałem się tutaj z wieloma, których ratowałem, o których mówiłem. Jest mi tu dobrze. Zebrałem tu swoje honory i zaszczyty. A te ziemskie ? no cóż, tak czasami bywa.
Muszę odejść. Powtarzam: trudno jest mi o tym mówić, ale powiedz im, że wykonałem zadanie najlepiej jako mogłem i każdy powinien takie zadanie wykonać, jeżeli przyjdzie potrzeba. Bo człowiek musi ratować człowieka. Bez względu na to kim jest, jakie ma pochodzenie i skąd przybywa. Człowiek ma ratować człowieka a nie go zabijać. To wszystko!
